Pixar...Son bombalari Wall-E'nin devasa bir gecmisi var benim gözümde. Hani "Al Pacino, de Niro ne yapsa giderim abi "adamlari var ya, ben de "Pixar önüme ne koysa yerim" adamiyim.Animasyon filmlerinin genelde cocuklara yönelik oldugu gibi bir yanilgi var. "O zaman hentai ne amk?" diye sormazlar mi adama, sorarlar. Sormalilar.
Kisisel tarihim acisindan sinemada cizgi film izlemem "Aslan Kral "ile baslar ve Herkül'dü falan devam eder. Disney'di o zaman bize bunlari kakalayan, simdi de Pixar ile ortak calisiyorlar zaten.
Hikâyeler öyle güzel ki ve mesaj kaygisi var. Espriler her yas grubuna hitap eder sekilde. Alip alti aylik bebeginizi götürseniz keyif alacakmis gibi geliyor bana.
Filmimizde iki farkli dünya var; biri insanlarin biri de canavarlarin dünyasi ve bu dünyalar birbirlerine cocuklarin yatak odalarinda gardroptan aciliyor. Canavarlar geceleri burdan cikip cocuklari korkutuyor ve attiklari ciglik enerjisiyle kendi dünyalarina geri dönüp orda bunu yasam icin kullaniyorlar.
Dehsetengiz nokta su ki, cocuklar canavarlardan canavarlarsa cocuklardan korkuyorlar; cünkü öyle ögretilmis. Canavarlar cikip cocuklari korkutmazlarsa cocuklar onlara dokunur ve bu durumda onlar ölebilirler! Iste bu oyunu ancak minik bir kiz cocugu bozabilirdi, o da olmus. Daha konusmayi beceremeyen ufak bir kizcegiz koymuslar ortaya.
Sonuc olarak, farkli olanin "kötü" olmadigi anlatilmak istenmis bize ve güldürmenin aglatmaktan evla oldugu. Iyi de becerilmis.
Hayattan tiksindiginiz dakikalardan cerezlik olsun diye koyun bunu, izleyin. Kafanizin dagildigini, biraz daha kendinizi ve dünyayi sevdiginizi farkedeceksiniz. Farketmeyebilirsiniz de, o da sizin hödüklügünüz afedersin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yazmak için hiçbir engel teşkil etmez. Kelime doğrulama istemez, denetim beklemez. Öyle güzel bir yer burası.