Dikkatimi çekti; Öyle bir ağır film olmuş ki zaten yönetmen de bunun farkındaymış, zerre gereksizliğe girmemiş. Dikkat ettim de; "Dur ya... Şu sahnenin arkasına şöyle güzel bir enstrumental parça koyayım da hüzün/hırs/burukluk/mutluluk dolsun insanlar..." olayından uzak durmuş ve filmin ciddiyetini korumuş. Başarısının ana etkenlerinden birisi de buydu bence.
Bir de enteresan bir şey daha... Filmde Basklar'a da enteresan bir açı verilmiş. "Zavallılar ama onurlular." tarzı. Bu bana bir şeyleri hatırlattı ama hatırladığım şeylerle Basklar'ın durumu aynı olmadığı için bu midemi bulandırmadı. Sinemada propaganda değil, gerçek olmalı. Bu anlamda çok sevindirici, mutlu edici bir film bu. Tamam, çok fazla değinmemişler ama zaten filmde olması gerektiği kadarı var yani. Fazlasına gerek yoktu. Buradaki cesaretten dolayı da yönetmeni kutlamak gerek galiba...
Her şeyin yanında, sinema sanatı anlamında da çok başarılı. Kurgu müthiş. Juan Oliver adlı karakterin zekası, soğuk kanlılığı ve bir anlık durgunlukta yaptığı uzun metrajlı plan da müthiş. Tabi o planı meselenin akışına göre esnetmesi de harika...
Senaryo da dediğim gibi, hele Maldarade'nin ölmemesi -Bu bir spoiler değil...-... Maldarade'nin delikanlı duruşu, gerçek bir erkek olması, hep süper ayrıntılardı bunlar...
Neyse, teşekkür ederim Evo... Çok teşekkür ederim... (Hani sen Süpermod felandın ya, o yüzden adını mavi yazdım, hehehehe...)
teşekkürler aşkım
YanıtlaSil